خمره
[خُ رَ] (ع اِ) مایهء خمیر || دردی نبیذ || سجاده ای از برگ خرما بافته || نوعی گیاه است مخصوص یمن || گلغونه که زنان بر روی مالند || کرب تب و صداع و اذیت آن || بقیهء مستی در سر خمار (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب||) بوی (منتهی الارب) (از تاج العروس) یقال: وجدت خمره الطیب؛ ای ریحه خَمَرَه و کذلک: خمره الطیب (منتهی الارب ||) بوی خوش (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) خِمرَه، خَمَرَه.