خلیل
[خَ] (اِخ) ابن عبدالله بن احمدبن ابراهیم بن خلیل قزوینی، مکنی به ابویعلی از قضات و از حافظان حدیث و عارفان به علم رجال که در آن به ذکر حالات محدثان و قصص عالمان غیر محدث تا زمان خود پرداخت « الارشاد فی علماء البلاد » : بود او راست ( مرگ او بسال 446 ه ق اتفاق افتاد (از اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 298.