خلیل
[خَ] (ع اِ) دوست رفیق یار (از منتهی الارب) ج، اخلاء، خلان : لیک الله الله ای قوم خلیل تا نباشد خوردتان فرزند پیلمولوی حریف عهد مودت شکست و من نشکستم خلیل بیخ ارادت برید و من نبریدمسعدی || سوراخ نافذکرده || دل (دهار) (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب ||) بینی (از منتهی الارب).