خلیفه الخلفاء
[خَ فَ تُلْ خُ لَ] (ع اِ مرکب) لقب گونه ای بوده است در عصر صفوی و از زمان شیخ صفی الدین و بدستور او به مهتر صوفیان داده شده و شغل او جمع آوری درویشان در توحیدخانه در شبهای جمعه برای ذکر جلی بوده است رجوع به تذکره الملوک چ دبیرسیاقی ص 18 شود.