خلوه

[خِلْ وَ] (ع ص) مؤنث خلو زن فارغ و بری (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) خله [ خَلْ لَ ] (ع اِ) شتربچهء بسال دوم درآمده (مذکر و مؤنث در آن یکسان است ||) سوراخ خرد || سوراخ (منتهی الارب) (از لسان العرب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد ||) ریگ تودهء جداگانه || می || می ترش || می متغیر بدون ترشی || وزن سبک || جای خالی شده از آدمی پس از مرگ وی || حاجت و درویشی (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ج، خلال - امثال: الخله تدعوا اِلی السله؛ حاجت و درویشی شخص را بسوی سرقت می کشاند || خوی خصلت ج، خلال || صداقت (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد).