خلق

[خَ] (ع مص) آفریدن (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ابداع کردن احداث کردن ایجاد کردن : قال کذلک قال 19 ) ولقد خلقنا الانسان من صلصال من حَمَاٍ مسنون و الجان / ربک هو علی هین و قد خلقتک من قبل و لم تک شیئاً (قرآن 9 27 ) ولقد جئتمونا فرادی کما خلقناکم اول مره و ترکتم ما خولناکم وراء ظهورکم و -15/ خلقناه من قبل من نار السموم (قرآن 26 6 ||) املس و نرم / مانری معکم شفعائکم الذین زعمتم انهم فیکم شرکاء لقد تقطّع بینکم وضل عنکم ما کنتم تزعمون (قرآن 94 گردانیدن چیزی را منه: خلق الشیی ء || ساختن سخن و غیر آن منه: خلق الکلام و غیره || بربافتن دروغ منه: خلق الافک|| اندازه کردن و دوختن نطع و ادیم منه: خلق النطع والادیم || اندازه کردن پیش از بریدن تقریر کردن (یادداشت بخط مؤلف||) برابر کردن چوب (از منتهی الارب) (از لسان العرب) (از تاج العروس) منه: خلق العود؛ برابر کرد چوب را.