خل
[خِل ل] (ع اِمص) مصادقت مواخات دوستی (از منتهی الارب) منه: انه الکریم الخل (|| ص) فقیر محتاج درویش (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب (||) اِ) دوست در این صورت همیشه با لفظ ود مرادف می باشد خُلّ (منتهی الارب) منه: کان لی وداً و خلا ج، اخلال.