خل

[خَ ل ل] (ع مص) سوراخ نافذ کردن در چیزی منه: خل الشیی ء خلا || زبان شتربچه را شکافتن و چوب در آن کردن تا شیر نمکد (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) منه: خل الفصیل || نیزه زدن بکسی (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) منه: خله بالرمح || درویش شدن (یادداشت بخط مؤلف ||) در کناره گلیم را بمیل چوبین و یا آهنین بر بدن خود بهم دوختن تا از باد نپرد (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) منه: خل الکساء || خاص شدن نقیض عم در وقتی که می گوئیم عم فلان فی دعائه (از منتهی الارب) منه: خل فلان فی دعائه (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب ||) چرانیدن شتران را در علف شیرین (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد||) لاغر و کم گوشت شدن (از لسان العرب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) منه: خل لحمه.