خصیب
[خَ] (ع ص) فراخ سال (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب ||) بسیارغله (از منتهی الارب) پرحاصل و سرسبز (یادداشت بخط مؤلف) : همتی عالی و نعمتی متوالی و کنفی رحیب و مرتعی خصیب (ترجمهء تاریخ یمینی) - ابوخصیب؛ گوشت (منتهی الارب) - بلد خصیب؛ شهر فراخ سال و بسیارغله (منتهی الارب) - رجل خصیب؛ مرد بسیار خیر و فراخ ناحیه (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).