خشوع

[خُ] (مص) فروتنی کردن (از منتهی الارب) (از لسان العرب) (اقرب الموارد) (از تاج العروس) (ترجمان علامه جرجانی) صاحب منتهی الارب می گوید: خشوع قریب است بخضوع یا خضوع در بدن است و خشوع در آواز و چشم همه باشد الم یأن للذین آمنوا 16 ||) چشم فروخوابانیدن (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (از تاج العروس ||) فرودآمدن / ان تخشع قلوبهم لذکرالله (قرآن 57 108 ||) رفتن کوهان و ماندن از / صدا: یومئذ یتبعون الداعی لاعوج له و خشعت الاصوات للرحمن فلاتسمع الا همساً (قرآن 20 آن اندکی || خدوی لزج انداختن || آرامیدن || ساکن شدن || زاری و تذلل نمودن || نزدیک شدن ستاره به غروب (از منتهی الارب) (از لسان العرب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد ||) در نزد صوفیان خشوع در تعریفات جرجانی (ص 68 ) چنین آمده است: الخشوع و الخضوع و التواضع بمعنی واحد و فی الاصطلاح اهل الحقیقه: الخشوع الانقیاد للحق و قیل هو الخوف الدائم فی القلب و قیل من علامات الخشوع ان العبد اذا غضب او خولف اورد علیه استقبل ذلک بالقبول.