ابوعبید
[اَ عُ بَ] (اِخ) بکری. عبدالله بن عبدالعزیز اندلسی نحوی لغوی. او یکی از امرای اندلس صاحب تألیفات و شروح چند بود. او راست: اشتقاق الاسماء. معجم مااستعجم من البلاد و المواضع. کتابی در اعلام نبوت. شرح نوادر ابوعلی قالی. شرح امثال ابی عبید. وفات او به سال 487 ه . ق. بود و صاحب کشف الظنون کتابی به نام المسالک و الممالک بدو نسبت داده است.