خسروی
[خُ رَ] (اِخ) یکی از شاعران قرن نهم ه ق است امیر علیشیر گوید: مردی دعوی دار و بزرگ منش و تندخوی بود و گاهی که شعر خواست خواند پیش از آن در کلام خود چنان ادائی می کردند کس را مجال دخل نمی ماند ضروره تحسین بایست کرد و ( دیوانش در میان مردم هست این مطلع از اوست: ز لعل یار دندانی گرفتم حیاتی یافتم جانی گرفتم (مجالس النفایس ص 39 رجوع به ص 213 همان کتاب شود.