خسروی
[خُ رَ] (اِخ) نام وی ملا محمد افندی است و او یکی از اعاظم علمای عثمانی است که به مقام مشیخت اسلامی عثمانی رسید پدرش فرامزر از رومیان و بقولی فرانسوی است او در نزد برهان الدین حیدر هروی و سایر علمای اعلام تحصیل علوم کرد و سپس در مدرسهء شاه ملک ادرنه و بعد مدرسه حلبی به تدریس و افاده پرداخت در سال 832 ه ق یعنی زمان سلطان مرادخان ثانی قاضی عسکر شد و به این مقام بود تا آنکه سلطان محمدخان ثانی جلوس کرد و او را بر این شغل نگاه داشت، و چون اسلامبول فتح شد و مدرسه و مسجد ایاصوفیه را بساختند در آن مدرسه به تدریس و افاده مشغول گشت و بعد از فخرالدین عجمی مشیخت اسلامیه به او واگذار گردید و مدت 20 سال بر این مقام عالی تکیه زد تا آنکه در سال 885 ه ق درگذشت و نعش او را به بروسه بردند و را در فقه نوشت و سپس شرحی برآن « درر » در آنجا دفن کردند او مساجد متعدد ساخت و از فقهای بزرگ عثمانی بود او کتاب او بر مطول تفتازانی و کتاب تلویح در اصول و تفسیر بیضاوی شروحی نوشت او شعر نیز می گفت و این بیت از « غرر » نگاشت بنام اوست: بو چشمم چشمه سارینک عجب طورماز آقاریاشی مگر وار ایسه اول عینک بلا طاغنده درباشی (از قاموس الاعلام ترکی ج (3.