خرمی

[خُرْ رَ] (حامص) شادمانی شعف سرور خوشحالی (ناظم الاطباء) نشاط (حبیش تفلیسی) تازگی (آنندراج) شادی سرور انبساط فرح شادمانی (یادداشت بخط مؤلف) : جهاندار دانندهء خوب و زشت مرا گر سپردی سراسر بهشت نبودی مرا دل بدین خرمی که روی تو دیدم بتوران زمیفردوسی ز کشواد و گیوت که داد آگهی که با خرمی بادی و فربهیفردوسی چو با راستی باشی و مردمی نبینی جز از خوبی و خرمیفردوسی بدان قبه در تخت زرین نهاد بر آن خرمی تخت بنشست شادفردوسی یار تو خیر و خرمی چون پارسای فاطمی جفت تو جود و مردمی چون جفت خاتم ماریه منوچهری نوروز روز خرمیِ بی عدد بودمنوچهری و چنان شده بود که دیگر آن چنان ندیدم و آن شب بخرمی بپایان آمد (تاریخ بیهقی) از آن مرد بندگان او راحت خواهد بود و ایمنی و در زندگانی از شادی و خرمی (تاریخ بیهقی) اگر سالیان از هزاران فزون در او خرمی ها کنی گونه گوناسدی بباغی دو درماند ار بنگری کز این در درآیی وز آن بگذریاسدی زن ارچند باچیز و باآبروی نگیرد دلش خرمی جز بشویاسدی شادی از لشکر شما برآمد و زنگیان از بالای قلعه نگاه می کردند آن آشوب و خرمی بدیدند (اسکندرنامه نسخهء سعید نفیسی) عالم همه چو خوازه ز شادی و خرمی من مانده همچو مردهء تنها بگور تنگ عمعق خرمی چون باشد اندر کوی دین کز بهر ملک خون روان کردند از حلق حسین در کربلا سنائی خرامیدنش باد بر خرمی که ماهی چو شاهی است خرم خرامسوزنی عنقای مغرب است در این دور خرمی خاص ازبرای محنت و رنج است آدمی ابوالفرج سگزی بمان بدولت جاوید تا بحرمت تو زمانه زی حرم خرمی دهد بارمخاقانی مردمی از نهاد کس مطلب خرمی از مزاج دهر مجویخاقانی غم تخم خرمی است که در یک دل افکنم دردیست جنس می که بیک دن درآورم خاقانی مرا بزادن دختر چه خرمی زاید که کاش مادر من هم نزادی از مادر خاقانی خرمی کآن فلک دهد غم دان دل که با غم بساخت خرم دانخاقانی شاد دلم زآنکه دل من غمی است کآمدن غم سبب خرمی استنظامی پشت دوتای فلک راست شد از خرمی تا چو تو فرزند زاد مادر ایام را سعدی (گلستان) بروزه نیست مرا غیر غصهء جامه مگر بعید کنم دل ز خرمی مسدود نظام قاری ز خرمی که درآمد بسایهء فرجی قبا کله نه عجب گر بر آسمان انداخت نظام قاری چون گل اندازم کلاه خرمی گر از قبول باشدم تشریف از صدر صنادید زمن نظام قاری|| سیرابی (آنندراج) سبزی طراوت شادابی نزهت طری (یادداشت بخط مؤلف) : بدین خرمی جهان بدین تازگی بهار بدین روشنی شراب بدین نیکویی نگار فرخی بدین خرمی و خوشی روزگار بدین خوبی و فرخی شهریارفرخی اوقات عیش و لهو تو ای شاه کامگار از خرمی چو وقت گل نوبهار باد مسعودسعد بدان سبب این ماه را دی خوانند که درشت بود و زمین از خرمیها دور مانده بود (نوروزنامه) کاری از روشنی چو آب خزان یاری از خرمی چو باد بهارخاقانی گل با همه خرمی که دارد از بعد گیا رسد ببستانخاقانی || مستی، نشأه شراب سکر (یادداشت بخط مؤلف) : مخور باده چندان کت آرد گزند مشو مست از او خرمی کن بسند اسدی گفتم این در خرمی همی گوید نباید که در هشیاری پشیمان شود (تاریخ برامکه) بمجلس شراب بنشستند و در میان نشاط و خرمی برمک از سلمان پرسید (تاریخ برامکه ||) انس (یادداشت بخط مؤلف).