ابوعبدالله
[اَ عَ دِلْ لاه] (اِخ) مفجع. محمد بن عبدالله الکاتب البصری. او شاگرد ثعلب و شاعری شیعی است و میان او و ابوبکربن درید مهاجاتی است و او را قصیده ای است در مدیح امیرالمؤمنین علی علیه السلام. و دیوان او نزدیک صد ورقه است و او راست: کتاب الترجمان فی معانی الشعر و آن محتوی کتب ذیل است: کتاب حدّ الاعراب. کتاب حدّالمدیح. کتاب حدّالبخل. کتاب الحلم و الرای. کتاب الهجاء. کتاب المطانا [ المطایا؟ ]. کتاب الشجر والنبات. کتاب الاعراب ز کتاب اللغز. و نیز از اوست: کتاب المنقذ فی الایمان. کتاب اشعار الحراب (و این کتاب ناتمام مانده است)، کتاب عرائس المجالس، کتاب غریب شعر زیدالخیل. (از ابن الندیم).