خرش
[خَ] (ع مص) خراشیدن (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب) مرحوم دهخدا این مصدر را تعریب مصدر خراشیدن فارسی دانسته اند || کسب برای عیال خود کردن و طلب رزق نمودن (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب): خرش لعیاله || چوب سرکج بشتر زدن و آنرا بسوی خود کشیدن (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس)، منه: خرش البعیر (|| ص) مرد که خوابش نیاید (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب).