خرج

[خَ] (اِخ) موضعی است به یمامه (منتهی الارب) نام وادیی است از سرزمین یمامه و در آن قرایی است از بنی قیس بن ثعلبه بن عکابه در طریق مکه براه بصره این سرزمین از بهترین وادیهای یمامه است چه زمین آن زراعتی است و نخل کم دارد ذوالرمه دربارهء آن گوید : بنفحه من خرامی الخرج هیجها جریر دربارهء آن گفته : آلوا علیها یمیناً لاتکلمنا من غیر سوء و لا من ریبه حلفوا یا حبذا الخرج بین الدام والادمی فالرمث من برقه الروحان فالغرف (از معجم البلدان).