خدای نامه

[خُ مَ] (اِخ) نام تاریخی از سلاطین ایران بود که در زمان یزدگرد سوم تألیف شده است (از تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2542 ) و بعدها مأخذ شاهنامهء فردوسی گردید (از فرهنگ ایران باستان ص 36 و یشتها ص 208 ) این کتاب بزبان عربی ترجمه شد (از ابن الندیم) و مترجم آن ابن مقفع بود که آنرا سیرالملوک نام داده است (یادداشت بخط مؤلف) اسامی شاهان اشکانی در آن مفصل آمده است « خودای نامک » آمده است در فرهنگ ایران باستان این نام خدای نامک و در ایران بزمان ساسانیان کریستن سن.