ابوعبدالله

[اَ عَ دِلْ لاه] (اِخ) محمد بن الحسن بن ابراهیم الاسترآبادی یا جرجانی معروف به ختن فقیه شافعی. از مبرزین علماء نظر وجدل. در 337 ه . ق. به نیشابور رفت و دو سال بدانجا اقامت گزید. سپس باصفهان شد و مسند ابی داود را از عبدالله بن جعفر استماع کرد و پس از آن به عراق سفر کرد. شرح کتاب تلخیص ابی العباس بن قاص از اوست. و در سال 386 ه . ق. به هفتادوپنجسالگی بجرجان درگذشت. و چون داماد ابی بکر اسمعیلی فقیه بود او را ختن می گفتند.