خالی السیر

[لِ یُسْ سَ / سِ] (ع ص مرکب) تنهارو (شرفنامهء منیری) در اصطلاح منجمان: قمر را خالی السیر وقتی گویند که نظر هیچ کوکب به او نباشد و هرگاه حیات حیوانی مسلوب گردد هیچ کوکب را با طالع او سعد یا نحس نباشد (غیاث اللغات) (آنندراج) ||کوکبی که از کوکبی بازگردد در اول برج و بهیچ کوکبی متصل نشود( 1) : اتصالات فلک دانم و دل را بقیاس خالی السیر ز شیطان بخراسان یابم خاقانی شدم از سعد اتصال دو رکن خالی السیر ز آفت اشرارخاقانی اجسام وحش گشته ز ارواح خالی السیر از تیغ شه که دین را سعد است ز اتصالش خاقانی ( 1) - هرگاه ستاره ای در برجی باشد و ستارهء دیگر در آن برج درآید و بی عمل گردد و از عمل خالی رود ابوریحان آرد: کوکبی ببرجی باشد و تا او اندر آن برج باشد و بر هیچ کوکب نپیوندد هرچند ایشان را همی بیند او را خالی السیر گویند خواهی منصرف باشد از پیوندی که او را اندر آن برج بوده است یا نه و او را خالی السیر بدان نام کردندی که میدان خالی یافت و تنها همی رود بی مشارکت و انبازی با ستارگان (از التفهیم ابوریحان بیرونی ( ص 491.