خالد

[لِ] (اِخ) ضیاءالدین خالدبن حسین الشهرزوری عثمانی شافعی نقشبندی، مکنی به ضیاءالدین ابوالبهاء وی از مشایخ متأخر صوفی و مؤسس طریقهء خالدیه از فرق نقشبندیه است اصل او از سلیمانیه بود و از شیخ عبدالله دهلوی اخذ انابت کرد مدتها در دمشق و شام به ارشاد خلق پرداخت تا در سال 1242 ه ق در آنجا وفات یافت گورش در کوه اربعین است (از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ص 2017 ) اسماعیل پاشا از کتب او چنین نام میبرد: 1 - جلاء الاکدار والسیف البتار بالصلاه علی النبی المختار (ص) 2 - حاشیه بر - تتمهء سیالکوتی (که این تتمه ای است حاشیهء عبدالغفور را بر شرح جامی در نحو) 3 - حاشیه بر جمع الفوائد در حدیث 4 حاشیه بر خیالی در کلام 5 - حاشیه بر نهایه الرملی در فقه 6 - دیوان شعر (بفارسی) 7 - رساله الرابطه فی اصطلاح ساده النقشبندیه 8 - فرائد الفوائد فی شرح حدیث جبریل در عقاید 9 - شرح عقائد العضدیه و چند اثر دیگر (از هدیه العارفین ستون (344.