خالد
[لِ] (اِخ) ابن یزید بغدادی خراسانی، مکنی به ابوالهیثم از شاعران و کاتبان بغدادی است اصل او از خراسان است و یکی از لشکرنویسان ایام معتصم عباسی می باشد در آخر عمر او را مرض سودا غلبه کرد و در 270 ه ق درگذشت شعر او رقیق و مطبوع است و در آن مدح و هجوی نیست و بیشتر به غزل پرداخته بنابر قول صاحب فوات الوفیات ج 1 ص 149 او را دیوان شعری بوده است (از اعلام زرکلی ج 1 ص 287 ) رجوع به ابوالهیثم خالد شود.