خالد

[لِ] (اِخ) ابن ولیدبن مغیره مخزومی قرشی، ملقب به سیف الله وی از صحابه و فاتحان بزرگ اسلام است در زمان جاهلیت او نیز از اشراف قریش بود و ریاست سواران داشت و در همهء جنگهای مشرکین با مسلمانان تا عمرهء حدیبیه علیه مسلمین شرکت کرد در سال هفتم هجری قمری قبل از فتح مکه او و عمروبن عاص اسلام آوردند و پیغمبر از مسلمان شدن او مسرور شد و از جانب پیغمبر به ریاست سواران نائل آمد چون ابوبکر به خلافت رسید او با مقام فرماندهی به جنگ مسیلمهء کذّاب و مرتدان اعراب نجد رفت و و قسمت زیادی از نواحی عراق را فتح کرد پس از آن با مقام « حیره » سپس به سال 12 ه ق به جنگ عراق فرستاده شد و سرفرماندهی به شام انتقال یافت بعد از وفات ابوبکر در زمان عمر او از این مقام خلع شد ولی این خلع شدن در رأی او تغییری نداد و در تحت فرماندهی ابوعبیده بن جراح (که بجای او آمده بود) آنقدر به جنگ ادامه داد تا آن که آن دو در سال 14 ه ق به فتح مورد نظر نائل آمدند سپس به مدینه بازگشت و در آنجا ماند گرچه عمر او را دعوت بکار کرد تا به ولایت رساند ولی او از این دعوت سرباز زد مرگ او به سال 21 ه ق ( 642 م) در حمص (واقع در سوریه) اتفاق افتاد ولی بعضی مرگ او را در مدینه گفته « عجزت النساء أن یلدن مثل خالد » : اند او مرد پیروز و خطیب فصیحی بود در خلق و صفت عمر را می ماند ابوبکر در حق او گفت 99 و 100 شود ، بخاری و مسلم از او حدیث دارند (از اعلام زرکلی ج 1 ص 286 ) رجوع به الاصابه ج 1 قسم 1 ص 98.