خال

1 ||) لنگ شدن ستور (اقرب الموارد) (ناظم )« خال الشی ء خالا » ، (ع مص) گمان بردن (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) و منه الاطباء) و منه، خال الدابه خالا (|| اِ) در اصطلاح صوفیان: معصیت صاحب طارقه گفته است که خال عبارت از ظلمت معصیت است که میان انوار طاعت بوده چون نیک اندک بود خال گویند (از کشاف اصطلاحات الفنون ج 1 ص 494 ||) در نزد سالکان چه خال بواسطهء سیاهی « بدء و الیه یرجع الامرکله » ، اشارت بنقطهء وحدت است من حیث الخفا که مبدأ و منتهای کثرت است منه مشابه هویت غیبیه است که از ادراک و شعور محتجب است و مخفی لایری الله الا الله و لا یعرف الله الا الله (از کشاف اصطلاحات (|| الفنون ج 1 ص 494 ||) صوفیان وجود محمدی را خال گویند یعنی هستی عالم (از کشاف اصطلاحات الفنون ج 1 ص 494 بدخوئی خوبرویان صاحب کشاف اصطلاحات الفنون آورده اگر خوبروئی را ذره ای بدخوئی بود آن را خال گویند و سبب زینت شمرند (از کشاف اصطلاحات الفنون ج 1 ص 494 ||) روح انسانی شیخ جمال گفته است که خال عبارت است از نقطهء روح 1) - این مصدر از ) (495- را نیز همین عقیدت است (از کشاف اصطلاحات الفنون ج 1 ص 494 « کشف اللغات » انسانی صاحب مصادر افعال قلوب است و مضارع آن در بنی طی اِخال و در لغت اسد اَخال میباشد که اولی فصیح و دومی قیاسی است و برای آن مصادر دیگری آمده چون: خَیل، خِیل، خیله [ خَ یا خِ ]، خَیَلان، مَخیلَه، مَخالَه، خَیلُولَه (از اقرب الموارد).