خاطی
(ع ص) خاطی ء کسی که به ارادهء خود خطا کند و مخطی کسی که ارادهء صواب کند و بی قصد خطا از او ظاهر گردد (غیاث اللغات) گناهکار (مهذب الاسماء) آنکه بعمد ناراست خواهد (اقرب الموارد) (تاج العروس) خطاکننده مقابل مصیب : گر خطا (69/ 12 ) لایأکله الا الخاطئون ( 37 / گوید ورا خاطی مگو مولوی (مثنوی) ج، خَطَأَه، خاطئون، خاطئین : انا کنا خاطئین (قرآن 97 یعنی از شخص خطاکننده صواب سرمیزند ؛« مع الخواطی ء سهم صائب » : ||سهم خاطی؛ تیر که به نشانه نرسد ج، خواطی مثل (اقرب الموارد).