ابوعبدالله

[اَ عَ دِلْ لاه] (اِخ) سعیدبن یزید. یکی از بزرگان اهل طریقت متصوفه در مائهء سیم. از اقران ذوالنون مصری. و احمدبن ابی الحواری از اصحاب اوست و بدان مباهات میکند. و اصلش از قریهء بناج بصره است. ابوعبدالله مدتی در عراق و گاهی در شام اقامت داشت و از سخنان اوست: الادب حلیه الاحرار و نیز او گفته است: لکل شی ء خادم و خادم الدین الادب. و باز گفت چشم بر او دار که هیچ نشانی روشنتر از او نیست. و او تا حدود 260 ه . ق. حیات داشت.