ابوعبدالله

[اَ عَ دِلْ لاه] (اِخ) حسین بن علی بن ابراهیم المعروف بالکاغذی منبوز به جعل از مردم بصره. شاگرد ابوالقاسم بن سهلویه ملقب به قشور از اصحاب ابی هاشم عبدالسلام بن محمد بن جبائی متکلم معتزلی. او فقیه و متکلمی نامدار و نبیه القدر عالم به مذهب خویش و مشهور در اصقاع و بلدان خاصه به خراسان بوده است و از ابی هاشم عبدالسلام متکلم معتزلی و ابی الحسن کرخی و ابی جعفر معروف به سهکلام صیمری عباداتی علم کلام و فقه و حدیث فراگرفته و صحابت ابوعلی بن خلاد داشته است. مولد او به سال 308 ه . ق. و به بغداد در 399 ه . ق. درگذشته است. و او راست: کتاب نقض کلام الروندی فی انّ الجسم لایجوز ان یکون مخترعاً لامن شی ء و نقضه لنقض الرازی لکلام البلخی علی الرازی. کتاب نقض کتاب الرازی فی انّه لایجوز ان یفعل الله بعد ان کان غیر فاعل. کتاب الجواب عن مسئلتی الشیخ بن محمد رامهرمزی. کتاب الکلام فی ان الله تعالی لم یزل موجوداً و لاشی ء سواه الی عن خلق الخلق. کتاب الایمان. کتاب الاقرار و کتاب المعرفه. (از ابن الندیم).