حمید
[حَ] (اِخ) ابن مالک بن مغیث بن نصربن منقذبن محمد بن منقذ مکین الدوله، مکنی به ابی الغنائم الکنانی. وی به سال 491 ه . ق. در شیراز متولد شد و در آنجا پرورش یافت آنگاه بدمشق رفت و در آنجا سکونت جست و بنویسندگی پرداخت. وی قرآن از برکرد و ادیب و شاعر بود. در شعبان سال 564 ه . ق. در حلب درگذشت. از شعر اوست:
أدنو بودی و حظی منک یبعدنی
هذالعمرک عین الغبن و الغین
وان توخیتنی یوماً بلائمه
رجعت باللوم ابقاءً علی الزمن
و حسن ظنی موقوف علیک فهل
عدلت فی الظن بی عن رأیک الحسن.
و گفت:
و قهوه کدموع الصب صافیه
تکادفی الکأس عندالشرب تلتهب.
و گفت:
و بلده جمعت من کل مبهجه
فما یفوت لمرتادبها و طر
بکل مشترف من ربعها افق
و کل مشترف من افقها قمر.
(از معجم الادباء).
أدنو بودی و حظی منک یبعدنی
هذالعمرک عین الغبن و الغین
وان توخیتنی یوماً بلائمه
رجعت باللوم ابقاءً علی الزمن
و حسن ظنی موقوف علیک فهل
عدلت فی الظن بی عن رأیک الحسن.
و گفت:
و قهوه کدموع الصب صافیه
تکادفی الکأس عندالشرب تلتهب.
و گفت:
و بلده جمعت من کل مبهجه
فما یفوت لمرتادبها و طر
بکل مشترف من ربعها افق
و کل مشترف من افقها قمر.
(از معجم الادباء).