حمول

[حَ] (ع ص) حلیم و بردبار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). صابر و متحمل. (غیاث) :
چون آهن اگر حمول گردی
ز آه چو منی ملول گردی.نظامی.
طلبکار باید صبور و حمول
که نشنیده ام کیمیاگر ملول.سعدی.
|| ما یحمل للتداوی من فتیله. (اقرب الموارد). واحد حمولات است و آن داروهایی است که آنرا انسان برای مداوا در دبر یا فرج میگذارد. (بحر الجواهر). و رجوع به قانون ابوعلی سینا چ تهران ص278 شود. || بارکش. حمل کننده یا بسیار بردارندهء بار. (غیاث) :
مال را کز بهر دین باشی حمول
نعم مال صالح گفت آن رسول.مولوی.
سعدی چو پای بند شدی بار غم بکش
عیار دست بسته نباشد مگر حمول.سعدی.