حقی
[حَقْ قی] (اِخ) عبدالحق. یکی از علما و شعرای مشهور هندوستان است. تألیف ها و دیوانی مرتب دارد، مانند شروح مشکوه، سفرالسعاده، اخبارالاخیار و غیره. وی به سال 958 ه . ق. تولد یافت. و در زمان شاه جهان به سال 1052 ه . ق. در 94 سالگی درگذشت. از اشعار اوست:
آن ترک مردمکش مگر (مگو) بهر تماشا میرود
شهری همه شد صید او اکنون بصحرا میرود.
آن ترک مردمکش مگر (مگو) بهر تماشا میرود
شهری همه شد صید او اکنون بصحرا میرود.