ابوعبدالله

[اَ عَ دِلْ لاه] (اِخ) ابن ازرق. محمد بن علی. از مشاهیر علمای اندلس. وی قاضی غرناطه بود و آنگاه که آن کشور بدست اهل تثلیت افتاد وی به تلمسان شد و از آنجا به مصر هجرت کرد و سلطان مصر قایتبای را باسترداد اندلس تحریص کرد لیکن مقصود او میسر نگشت و وی بحجاز رفت و چون بازگشت سلطان مصر ویرا قضای قدس داد و او به قدس این منصب داشت تا به سال 795 ه . ق. بدانجا درگذشت. او را تألیفات بسیار است از جمله: بدایع السلک فی طبایع الملک و آن نظیر مقدمهء ابن خلدون است و شفاءالغلیل فی شرح مختصرالخلیل و روضه الاعلام و جز آن.