حسین
[حُ سَ] (اِخ) ابن مساعدبن حسن بن مخزوم بن ابوالقاسم حسینی حائری. او راست: «تحفه الابرار فی مناقب الائمه» که کفعمی و مجلسی از آن نقل کنند. و صاحب ذریعه نسخه ای از عمده الطالب بخط او دیده که در 893 ه . ق. نوشته و تا 917 ه . ق. بر آن حاشیه ها نوشته است. (ذریعه ج3 ص405 و ج6 ص150).