حسین
[حُ سَ] (اِخ) ابن علی بن عبدالرحمان حصنی یا خصیبی ملقب به جمال الدین مقری نحوی شاعر. او راست: «الجوهر» در قرائت و دیوان شعر و جز آنها و در 963 ه . ق. / 1556م. زنده بوده است. (کشف الظنون) (معجم المؤلفین) (هدیه العارفین ج1 ص318).