حسین

[حُ سَ] (اِخ) ابن طاهربن زَیلَه. اصفهانی متولد به اصفهان و مکنی به ابومنصور معروف به ابن زیله. دانشمند ریاضی و طبیعی و موسیقی دان، شاگرد ابن سینا است و طبیعیات شفا را مختصر کرده و حی بن یقظان را شرح نموده و او راست: «الکافی» در موسیقی. (معجم المؤلفین) (تاریخ الحکمای قفطی ص99) (تتمهء صوان الحکمه ص92) (شهرزوری ص62) (کشف الظنون) (اعلام زرکلی ج2 ص278) (بروکلمان ج1 ص458) (تاریخ علوم عقلی). رجوع به ابن زیله شود.