حسین
[حُ سَ] (اِخ) ابن ابراهیم بن حمزه بن خلیل. شرحی بر قصیدهء ابن سینا در نفس و روح و «اللاَلی» و «غایه الامانی» در شرح تصریف عزی زنجانی دارد که در رمضان 1000 ه . ق. نگاشته است. (هدیه العارفین ج1 ص320) (کشف الظنون).