حسن

[حَ سَ] (اِخ) ابن قحطبهء طائی. از سرداران معروف آغاز حکومت عباسی بود. در 97 ه . ق. متولد و در 136 ه . ق. از طرف منصور به حکومت ارمنستان منصوب شد و در 140 ه . ق. او را با 70 هزار سوار به ملطیه فرستاد و جنگ تابستانی سال 162 ه . ق. را او اداره کرد و به داخل روم رفت و رومیان لقب «تنین» به وی دادند. او در بغداد در 181 ه . ق. درگذشت. (زرکلی چ1 ص238). و رجوع به حسن حلبی شود.