حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن عبدالعزیزبن محمد قرشی فهری غرناطی اندلسی مالکی، معروف به ابن ابی الاحوص و برخی نام وی را حسین آورده اند (603 - 699 ه . ق.). از شیوخ ابوحیان بود. او راست: «التبیان فی احکام القرآن» و جز آن. (هدیه العارفین ج1 ص283 از نفح الطیب).