حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن احمدبن انوشیروان رازی حنفی. متولد در آق سرا در 631 ه . ق. وی 20 سال قاضی ملطیه بود و به دمشق آمد، و در جنگ غازان با صلیبیان گم شد. گویند به اسیری به فرنگ برده شد و در 735 ه . ق. خبر زندگی او در فرنگ و قبرس به پسرش جلال الدین رسید و بعد تکذیب شد. (دررالکامنه ج2 ص10).