ابوطالب
[اَ لِ] (اِخ) محمّدبن علی بن عطیهء حارثی مکی. صاحب کشف الظنون گوید: العجمی ثم المکی. او از مشاهیر علماء مائهء چهارم و مشایخ عرفا است. نسبش به سهل بن عبدالله تستری میرسد و بیشتر در مکه میزیست و در اواخر عمر آهنگ بصره کرد و از آنجا به بغداد شد و در سال 386 ه . ق. بدان شهر درگذشت او راست: کتاب قوه القلوب. و گویند کس در دقائق طریقت کتابی مانند آن نکرده است. و کتاب دیگر در ترجمهء طبقهء اول از مشاهیر این طائفه و کلمات ایشان.