حذیفه

[حُ ذَ فَ] (اِخ) ابن قتاده مرعشی. صاحب صفه الصفوه او را از زهاد و صاحب کرامات شمرده است و از نهان بن مغلس آرد که: حذیفه بن قتاده مرعشی مرا گفت: در کشتی بودم. کشتی بشکست. من و زنی بر تخته پاره ای بنشستیم و هفت روز بماندیم. زن گفت من تشنه ام. از خدا بخواستم تا ما را سیرآب کند. زنجیری از آسمان بر ما فرودآمد که کوزهء آبی بدان بسته بود. بیاشامیدیم و سر بلند کرده بدان زنجیر نگریستم، مردی را بدیدم که چهارزانو در آسمان نشسته. گفتم که باشی؟ گفت: از آدمیان. گفتم چه تو را بدین پایه رساند؟ گفت: دستور خدا بر هوس خود مقدم شمردم، پس آنچنانکه می بینی مرا بنشاند... وی مصاحبت سفیان ثوری یافت و بسال 207 ه . ق. درگذشت. (صفه الصفوه ج4 صص242-245). در تذکره الاولیاء ج2 صص 76-77 در شرح حال یوسف اسباط از این شخص ذکری شده است.