حده
[حِ دَ] (ع مص) (از «وح د») حِدَت. تنهائی. تنها بودن. یگانه بودن. یگانه شدن. (تاج المصادر). وحدت. و از آن است: علیحده. یکتا و تنها ماندن. (منتهی الارب). فعله من ذات حدته و علی ذات حدته و من ذی حدته؛ یعنی از رای و دانش خود کرد آنرا. یقال: اعطِ کل واحد منهم علی حده؛ ای علی حیاله و الهاء عوض عن الواو. (منتهی الارب). یقال: بقی علی حدته؛ ای متمیزاً عن غیره. (المنجد).