حجاجی
[حَجْ جا] (اِخ) ابومحمد عبدالله بن جعفربن خاقان بن غالب حجاجی مروزی. از فرزندان حجاج بن عذاطهء سلمی است، محدث عصر خویش بود. در خراسان از اسحاق بن راهویه و علی بن حجر روایت شنید، و در بلاد جبل از عماربن حسن و از محمد بن حمید و در عراق از ابوکریب و احمدبن منیع روایت شنید. و عباس بن محمد بن عبدالرحمان دعونی و ابوحفص عمر بن علی جوهری از وی روایت کرده اند. در نیشابور بسال 288 ه . ق. هنگامی که بحج میرفت حدیث گفت و در صفر سال 296 ه . ق. درگذشت. (سمعانی ورق 156).