حبیب

[حَ] (اِخ) ابن عمروبن عمیربن عوف بن غِیَره بن عوف بن ثقیف ثقفی. ابن جریر از طریق عکرمه آرد: آیه [ یا ایها الذین آمنوا اتقوالله و ذروا ما بقی من الربوا و ان تبتم فلکم رؤس اموالکم ](1)، دربارهء بنی ثقیف نازل شد و از آن جمله بودند مسعود و حبیب و ربیعه و عبد بالیل فرزندان عمروبن عمیر. مقاتل نیز او را در تفسیر خود یاد کرده. ابن منده هم از طریق کلبی از ابوصالح از ابن عباس روایت او را نقل کرده است. (الاصابه ج1 ص331). مقریزی گوید: به سال 16 از رسالت، پیغمبر با زید حارثه به طائف بیرون شد و از بنی ثقیف، عبدبالیل، مسعود، حبیب پسران عمروبن عمیر مدد خواست، ایشان او را با تحقیر بیرون کردند. (امتاع الاسماع ص27). وی جدامیه بن ابی الصلت است. (قاموس الاعلام ترکی). ابن الصامت از فرزندان اوست. (اعلام زرکلی ص210).
(1) - قرآن 2 / 278 و 279.