حباب

[حَ] (اِخ) ابن منذربن جموح بن زیدبن حرام بن کعب بن غنم بن کعب بن سلمهء انصاری خزرجی سلمی. ابن سعد گوید: کنیت او ابوعمرو بود و وقعهء بدر را در سن سی وسه سالگی دریافت و اوست که در روز سقیفهء بنی ساعده فریاد زد: «انا جذیلها المحکک و عذیقها المرجب». و نیز از او روایت است که در روز بدر از پیغمبر پرسید آیا اینجا جائیست که خدا معین کرده و حق چون و چرا کردن با ما نیست، یا به رأی ما منوط است؟ پیغمبر گفت: جنگ و رأی ازآنِ ماست نه خداوند، حباب گفت: پس اینجا جای خوبی برای جنگ نیست، و پیغمبر از او بپذیرفت. و نیز از حباب نقل است که در دو مورد پیغمبر پیشنهاد مرا پذیرفت، یک مورد همان داستان بدر است و دوم هنگام رحلت که خداوند او را میان زیستن و مردن مخیر کرد، پس پیغمبر روی به یاران کرده مشورت کرد، ایشان زندگی او را ترجیح دادند، پس پیغمبر از من پرسید. من در پاسخ گفتم هرچه خدا خواسته بپذیر، و او بپذیرفت. ابن سعد گوید: در خلافت عمر بمرد، و از شعر اوست:
أ لم تعلما لله درّ ابیکما
و ما الناس الاّ اکمه و بصیر
بانا و اعداء النبی محمد
اسود لها فی العالمین زئیر
نصرنا و آوینا النبی و ماله
سوانا من اهل الملتین نصیر.
رجوع به اصابه ج1 ص316 و 317 و البیان والتبیین ج3 ص181 و العقدالفرید ج4 ص272 و ج5 ص13 و زرکلی ج1 ص208 و فهرست امتاع الاسماع و المرصع و تاریخ الخلفاء ص46 و الاستیعاب ج1 ص133 و قاموس الاعلام ترکی شود.