حاز

[حازز] (ع اِ) بریدگی دو شوخ پینه سینهء شتر از آسیب آرنج وی، پس اگر خون برآید گویند: بالبعیر حاز و اگر خون نه برآید بالبعیر ماسح خوانند. (از منتهی الارب). به حاز، یقال اذا اصاب المرفق طرف کرکره البعیر فقطعه و ادماه و ان لم یدمه قیل: به ماسح. (اقرب الموارد). || حزت حازه من کوعها، مثل، یضرب فی اشتغال القوم بامرهم عن غیره. (منتهی الارب). والضمیر للجاریه. (اقرب الموارد).