حارث

[رِ] (اِخ) ابن قیس بن عدی بن سعدبن سهم قرشی سهمی. معروف به ابن الغیطله. ابن خیثمه از طریق نصربن مزاحم از معروف ابن خربود آرد که گفت شرف و بزرگواری، در جاهلیت، به ده تن از قریش منتهی گردید و در شمار آنها حارث را نام برده است. او یکی از اشراف قریش در جاهلیت بود و در اموالی که مردم وقف خدایان و یا نذر میکردند حکومت داشت. حارث اسلام آورد و با سه پسر خود، حارث و بشیر و معمر به حبشه مهاجرت کرد، و صاحب عقدالفرید گوید که وی وقعهء بدر را درک کرده است. مقریزی گوید وی از قرشیان دشمن پیغمبر(ص) است. زبیر و ابن الکلبی گویند که از مستهزئین است و در تجرید برآن افزاید که کسی جز ابوعمرو نگفته است که حارث اسلام آورده است. عسقلانی، در اصابه، آرد که ابوعبید و مصعب و طبری و جز آنان نیز او را در گروه مستهزئین آورده اند اما این قول منافاتی با توبه و مهاجرت او به حبشه ندارد. و آیهء «انا کفیناک المستهزئین (قرآن 15/95)» صراحتی در عدم توبهء بعض از آنها ندارد. رجوع به کتاب الاستیعاب چ حیدرآباد ج 1 ص 114 و عقد الفرید چ محمد سعیدالعریان ج 4 ص 261 و 236 و 330 و کتاب الاصابه چ مصر سنهء 1323 ج 1 ص 301 و امتاع الاسماع مقریزی ص 22 شود.