حاتمی

[تِ] (اِخ) محمد بن الحسین. ثعالبی در یتیمه گوید او پسر ابوعلی شاعر کاتب است و بلاغت نثر را با براعت نظم جمع کرده و در وقعه الادهم او را رساله ای معروف است و از وی دو بیت نقل میکند:
لی حبیبُ لو قیل لی ماتمنی
ماء تعدیتهُ ولو بالمنونِ
اشتهی آن ُاحل فی کل جسم
فاراه بلحظ کل العیون.
و او بزمان القادر باللّه عباسی میزیست و پسر وی نیز شاعر بوده است و ثعالبی منتخبی از قصیدهء وی در مدح خلیفه القادر باللّه و قطعه ای در مدح امیر شمس المعالی و دو سه قصیده دیگر در یتیمه آورده است. رجوع به جزء ثانی یتیمه الدهر چ دمشق ص 273 شود.