چچ

[چَ] (اِ) چوبی باشد پنج شاخ مانند پنجهء دست و دسته ای هم دارد که غلهء کوفته را بآن بباد دهند. (برهان) (آنندراج). ابزاری چوبین و پنج شاخ مانند پنجهء دست و دسته دار که غلهء کوفته را بدان باد دهند. (ناظم الاطباء). چیزی پهن که از نی بوریا و امثال آن سازند و غله بدان افشانند و غله برافشان گویند. (فرهنگ نظام). بواشه. سکو. چارشاخ. چک. آلتی چوبین که پنج یا شش شاخه دارد، بشکل پنجهء دست با دسته ای جداگانه که گندم یا جو کوفته شده را بوسیلهء آن از کاه جدا کنند. هید. زراه. چارشاخ. رجوع به چارشاخ و چارشاخ زدن و چک و بواشه و سکو شود. || غربالی را نیز گفته اند که بدان غله پاک کنند. (برهان)(1) (آنندراج) (ناظم الاطباء). غِربیل (در لهجهء روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه). چِل. (در اصطلاح روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه) غربالی بزرگ که سوراخ های فراختری دارد. غربال درشت بیز. رجوع به غربال و چل شود.
(1) - «چچ» در ترکی سبدی است مرکب از شاخه های باریک بید که برای ماهیگیری بکار رود. «جغتایی 283». (از حاشیهء برهان چ معین).