جهانگیر

[جَ] (نف مرکب) فتح کنندهء دنیا. گیرندهء عالم. جهانگشا :
چنین داد پاسخ که ای پهلوان
جهانگیر و بیدار و روشن روان.فردوسی.
دریغا که پند جهانگیر زال
نپذرفتم و آمدم بدسگال.فردوسی.
جهانگیر شاهی جهاندار باش
مبادت از این دار و گیر انقلاب.سوزنی.
سخای ابر از آن آمد جهانگیر
که در طفلی گیاهی را دهد شیر.نظامی.
گفتم از آسیب عشق روی بعالم نهم
عرصهء عالم گرفت حسن جهانگیر او.
سعدی.