جبل
[جَ] (ع مص) آفریدن خدا کس را. (از منتهی الارب). آفریدن. خلق کردن. (از قطر المحیط) (اقرب الموارد) (آنندراج) (المنجد). || مجبول و مجبور ساختن. (از منتهی الارب) (آنندراج). چیزی را فطری و طبیعی کسی ساختن، یقال «جبله الله علی الکرم»؛ ای فطره علیه. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). || نرم ساختن خاک با آب. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). || نرم شدن آهن. (منتهی الارب) (قطر المحیط) (اقرب الموارد). || (اِمص) گشادگی. (منتهی الارب) (آنندراج). || (اِ) فضای میان خانه ها. (منتهی الارب) (آنندراج). ساحت خانه. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). || درخت خشک. || جماعت مردم. (منتهی الارب) (آنندراج). || (ص) بسیار. کثیر. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). یقال: حی جبل؛ ای کثیر. (از قطر المحیط) (اقرب الموارد). || رجل جبل؛ مرد بزرگ خلقت. (منتهی الارب) (آنندراج).